ஞாயிற்றின் மகள்

ஞாயிற்றின் மகள் நான்
என் உடலில் இருந்து
வெப்பத் திவலைகள் வெளியேறுகின்றன
நிலவின் மகனை
அருகழைத்து அணைக்கிறேன்
குளிர்தரு நிழல் அடைய

என் வெப்பம் அவனைப் பற்ற
நட்சத்திரங்களை அரவணைக்கிறான்
என் உடலுதிர்க்கும் கங்குகளே
நட்சத்திரங்களாகும்
என உணராமல்

சிறு சிறு கங்குகளாய்
எனை உதிர்த்துச்
சேர்கிறேன் உன் நிழலில்
வெப்பம் சற்றே தணிந்ததொரு தருணத்தில்
மீண்டும் கங்குகள் சேர்த்து
உருப்பெறுவேன்.